Κάθε σχολείο που γεμίζει αποτελεί σημαντικό δείκτη κοινωνικής δικαιοσύνης, και προόδου μιας χώρας. Πολύ περισσότερο τα σχολεία της Περιφέρειας, το ζητούμενο είναι το σχολείο να λειτουργεί ως παράγοντας που διατηρεί έναν τόπο ζωντανό, δυναμικό δημιουργώντας ένα αίσθημα ασφάλειας και συμπερίληψης για τους κατοίκους του.
Σήμερα, στο σύγχρονο σχολείο που προσπαθούμε να φτιάξουμε, με όλες τις δυσκολίες και ιδιαιτερότητες της εποχής που επηρεάζουν τους νέους, κλειδί αποτελεί η συμπερίληψη των μαθητών με ειδικές ανάγκες στα σχολεία γενικής παιδείας.
Πρόσφατα, διημερίδα που πραγματοποιήθηκε στα Χανιά ανέδειξε όλες τις πτυχές αυτού του ευαίσθητου ζητήματος με στόχο α. οι εκπαιδευτικοί να γνωρίζουν και να εκπαιδευτούν κατάλληλα για την αντιμετώπιση μαθητών που χρήζουν ειδικής εκπαιδευτικής αρωγής και β. την αντιμετώπιση της κοινωνικής μάστιγας της βίας των νέων που έχει άμεση σύνδεση με τα κοινωνικά προβλήματα, τα προβλήματα στην οικογένεια και τον εκφοβισμό ανάμεσα στους νέους.
Οι μαθητές με ειδικές ανάγκες δεν είναι και δεν πρέπει να είναι αόρατοι. Χρειάζεται και η κοινωνία αλλά και η Πολιτεία να μεριμνήσουν για σχολικές δομές οργανωμένες, και υποδομές συμπεριληπτικές και ικανές να δώσουν ισότιμη πρόσβαση στην εκπαίδευση.
Κανένα εκπαιδευτικό σύστημα που δεν λειτουργεί συμπεριληπτικά δεν επιτελεί ορθά τον κοινωνικό και διαπαιδαγωγικό του ρόλο. Και το ερώτημα που γεννάται είναι: Μπορούν οι μαθητές με ειδικές ανάγκες να ενταχθούν ομαλά σε ένα σχολείο γενικής παιδείας και μαθητές που δεν χαρακτηρίζονται από στοιχεία ειδικών μαθησιακών δυσκολιών;
Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία το 2023, οι μαθητές με αναπηρία και ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες που φοιτούν σε γενικά σχολεία έχουν ξεπεράσει τους 100.000, ενώ 3 χρόνια πριν ο αριθμός αυτός δεν άγγιζε τους 80.000, αποδεικνύοντας και τη βελτίωση που έχει σημειωθεί. Την ίδια στιγμή, παρατηρείται και αύξηση των μαθητών σε σχολεία ειδικής αγωγής και εκπαίδευσης, οι οποίοι από 12.000 πριν τρία χρόνια τώρα ξεπερνούν τις 14.000.
Είναι γνωστό ότι το Υπουργείο στοχεύει σε μία ποιοτική εκπαίδευση, προσπαθώντας κάθε χρόνο να κάνουμε καλύτερη την καθημερινότητά των παιδιών με ειδικές ανάγκες στην εκπαίδευση τους αλλά και των οικογενειών τους. Δηλαδή, δημιουργούνται και εξειδικευμένες δομές αλλά και οι συνθήκες για μέτρα, πολιτικές και ειδικά προγράμματα που επιτρέπουν μια ομαλή ενταξιακή προσέγγιση αυτής της ειδικής κατηγορίας σε σχολεία γενικής παιδείας.
Σύμφωνα με τους αρμοδίους «τα σχολεία πρέπει να αναπτύξουν μία κουλτούρα αποδοχής της διαφορετικότητας. Το ενταξιακό σχολείο δεν είναι πλέον ο στόχος αλλά το μέσο για την αλλαγή της κοινωνίας. Τα παιδιά δεν είμαστε σίγουροι ότι αποδέχονται το διαφορετικό τόσο εύκολα, χρειάζονται να αναπτύξουν κάποιες δεξιότητες -π.χ. ενσυναίσθησης- και αυτό μπορεί να γίνει με την αλλαγή της κουλτούρας των σχολείων και των προγραμμάτων. Δουλεύουμε στην αποδοχή του άλλου, στην ενσυναίσθηση και στην αλληλεγγύη».
Ίσως τώρα είναι η ώρα, με την πρόοδο που έχει κάνει η επιστήμη αλλά και τα νέα εκπαιδευτικά εργαλεία που υπάρχουν να συνεργαστούμε όλοι μαζί ώστε να δημιουργήσουμε ένα σχολείο που θα αγκαλιάζει την διαφορετικότητα, αντιγράφοντας την «πολυποικιλότητα προσωπικοτήτων και αναγκών» που ως ενήλικες συναντάμε και στην κοινωνία.
Το θέμα αυτό είναι ζωτικής σημασίας στην Κρήτη αλλά και στα Χανιά. Για αυτό είναι σημαντικό συντονισμένα η Πολιτεία, η Εκπαιδευτική Κοινότητα, Υπουργείο, Τοπική Αυτοδιοίκηση και η Εκκλησία να δουλέψουμε μαζί και συντονισμένα ώστε να αντιμετωπιστούν τα όποια προβλήματα και πριν και πάνω από όλα να καταγραφούν οι πραγματικές ανάγκες ώστε να μεταφραστούν σε δεδομένα που θα παράξουν λύσεις ανεκτικότητας και συμπεριληπτικότητας.